این عروسک توسط قوم ترکمن در استان گلستان ساخته میشود. بدن از شاخه‌های دور ریخته شده و به شکل عمود برهم ساخته میشود و کاربرد بازیچه دارد. سر آن پارچه ای سفیدی است که داخلش پنبه – روی سر شال ترکمنی قرار می گیرد. قورجاق مرد ساده تر است و پارچه مثلثی به عنوان بالاپوش قرار می گیرد. در خاله بازی بچه ها قورچاق دختر با قورچاق پسر نامزد می شده و پس از برگزاری مراسم عروسی حلقه تاهل که «اناقی» نام دارد را بر سر زن میگذاشتند. به نظر می رسد که حداقل 150 سال از عمر این عروسک می گذرد. هیچ سند ملموسی برای قدمت بیش از این به دست نیامده اما شاید قدمت آن به قدمت قوم ترکمن باشد. این عروسک چهره ندارد. در ان گونه عروسک ها باورهای بر این عقیده است که آفرینش تنها در شان خداوند است و اگر انسانی دست به آفرینش بزند باید با نقصی همراه باشد. اولین سازنده ای که در این زمینه با آوای طبیعت پایدار همکاری کرده «آی بی بی داشلی برون» است.