«بی» به معنی عروس یا بیک (عروس کوچک) حداقل 150 سال قدمت دارد. مادران دزفولی آن را از باقیمانده پارچه لباس ها، پنبه و نی، برای جهیزیه دخترهایشان میساختند و همراه با هر عروس یک «بی» هم به خانه بخت میرفت.گویا دلایلی از جمله کم سن و گاه کودک بودن عروس های آن روزگار، چشم نخوردن او (در حضور عروسکی که چشم ها را به سوی خود جذب میکرده) بوده است یا «بی» می آمد که «هوو» به خانه اش راه پیدا نکند! نکته جالب توجه این که ساخت «بی» یک کسب و کار خانگی محسوب میشده و برخی سازنده ها آن را به فروش میرسانند.